
*******************************************************************************
Książka opisuje socrealizm jako model życia literackiego, model oparty na gotowym scenariuszu, a zatem na odgrywaniu z góry zaplanowanych ról. Opisuje jego najważniejsze składniki (funkcje zjazdów, zadania organizacji pisarskiej – ZLP, rolę konkursów i nagród literackich, etc.), wskazując przy tym na wyjątkową obecność i rolę klasyki (to jedyny w dziejach przypadek, gdy odpowiednio wykorzystywani klasycy, i ich dzieła, zasłużyli się przy zaprowadzaniu nowego systemu).

******************************************************************************
Jest to książka o zadaniach krytyki w życiu literackim powojennego dziesięciolecia, a także o krytyce i samokrytyce jako podstawowych elementach i mechanizmach ówczesnej komunikacji społecznej (nie tylko literackiej). Pokazuje też pojedyncze przypadki dzieł i autorów uwikłanych w ówczesną politykę i rozmaite gry z totalitarną władzą (przypadki Borowskiego, Gałczyńskiego, Tuwima, Miłosza).